Λόγια μιας μικρής μου φίλης...αφιερωμένο!!

"Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο ιδιος μας ο εαυτός. Γιατι να πονάμε τον ίδιο μας τον εαυτό για πράγματα και καταστάσεις για τις οποίες ευθύνονται αλλοι?οι σκέψεις μας είναι αυτές που κάνουν κακό στον εαυτό μας και μετατέπονται σε πράξεις πάνω στο ίδιο μας το σώμα ,αν μάθουμε να σκεφτομαστε σωστά τπτ και κανείς δεν μπορεί να μας κάνει κακό.Παράδειγμα ένας άνθρωπός δεν μας φέρθηκε σωστά και τίμια...εκείνος πρέπει να αισθάνεται τύψεις που φέρθηκε με λάθος τρόπο και οχι εμείς.επειδη όμως μας έχει επηρρεάσει αυτό αρνιτικά ,αρχίζουμε να κάνουμε αρνητικές σκέψεις όλο και πιο συχνα.οι σκέψεις αύτες λοιπόν μας κάνουν κάκο. Αν ενας ανθρωπός σε βρίσει ή σε υποτιμήσει δεν θα αμυνθείς γιατί προσπαθει να σου κάνει κακό? γιατί λοιπόν δεν σταματάς και τον εαυτό σου που σκέφτεται συνεχώς αρνητικά και σε υποτιμα? Αν πεις αυτός ο ανθρωπος δεν εχει καμιά επιρροή πάνω μου και οχι λάθος σκέψεις τέρμα όλα..σταματάς να πονάς τον εαυτό σου!"

Αυτα τα λόγια φίλες και φίλοι απο την ψυχη μιας 25χρονης...τι να πω!!!

Γιορτινό το κλήμα φιλες μου...

Καλημέρα!! Δεν ξερω γιατί αλλα αυτα τα Χριστούγεννα τα ΝΙΩΘΩ όλο και πιο πολύ φέτος! Λαχταρώ να βγώ στους δρόμους τους στολισμένους, να βλέπω οικογένειες μαζι να αγοράζουνε τα διάφορα δωράκια τους, ζευγαράκια ΄φρεσκα΄ που περνανε ισως τα πρώτα τους Χριστούγεννα μαζι..Ολες αυτες οι χαρες εμένα με ζεσταίνουν! Εχθές το βραδυ έγινα φίλες στο facebook με ενα κοριτσάκι 25 χρονών το οποιο κατάφερε να μου ανοίξει τα μάτια σε κάποια πράγματα. Τα λόγια που μου είπε ειχαν ΤΟΣΟ μα ΤΟΣΟ βάση που στην επόμενη ανάρτηση μου θα σας τα γράψω για να καταλάβετε πόσο σημαντικά ειναι..

Πανω κάτω εχει να κάνει με το μυαλό μας και το οτι οι σκέψεις οι αρνιτικές οι ιδιες που κάνουμε ειναι αυτές που μας φέρνουν σε σημείο να νοιώσουμε μοναξιά..Αν σας άρεσε αυτη η μικρή δόση, που να διαβάσετε και τα άλλα που μου εγραψε η μικρή μου φίλη.

Πάντως όλοι κουβαλάμε τον σταυρό μας, ολοι εχουμε απο ένα πρόβλημα..αυτες τις μέρες θελω ολοι μαζί να τα ξεχάσουμε ολα και να μπούμε στο Χριστουγεννιάτικο πνέυμα μαζί...να αγκαλιάσουμε αυτα τα καλά τα αγαθά που μας προσφερε απλόχερα ο Χριστός μας, όπως πρώτον και κυριότερον την ΖΩΗ, και εστω αυτες τις μέρες, που τιμάμε και γιορτάζουμε την γέννησή Του, να Τον ευχαριστήσουμε με προσευχή και καλοσύνη προς όλο τον κόσμο. Σας ευχομαι ολόψυχα λοιπον χαρούμενες γιορτές, χρόνια πολλά και ο Χριστός να είναι παντα μέσα στα σπίτια σας, στις καρδιές σας και να σας δίνει υγεία και χαρά!!

Ε ΝΑΙ λοιπόν, είχα τον ιό Η1Ν1!!! Τι περιπέτεια και αυτή...

Καλησπέρα φίλες μου!!!!

Επιτέλους γύρισα απο την πιο τρομακτική περιπέτεια της ζωής μου! Πέρασα τον ιο της νέας αυτής γρίπης Η1Ν1! Στην αρχή μπορώ να ομολογίσω ειχα χάσει κάθε ελπίδα για την ζωή μου λογο του φόβου που μου δημιουργησαν οι υπερβολές των ΜΜΕ. Χρειάστηκε να το περάσω εγω η ίδια για να καταλάβω οτι δεν διαφέρει ιδιαιτερα απο μία απλή γρίπη.

Όλα άρχισαν οταν πρίν απο μερικές εβδομάδες οταν ένιωσα υπερβολική αδιαθεσία σε συνδιασμό με ψηλό πυρρετό, πονόλαιμο και μεγάλη δύσπνοια..μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο και εκεί μου εκαναν αυτο το τέστ του ιου και βγήκα θετική! Με κράτησαν και για μια εβδομάδα μέσα!!! Τελικά πιο μεγάλη ηταν η τρομάρα μου και ο φόβος για την ονομασία του ιου που είχα παρα απο τις επιπλοκές του που σε λίγες μέρες πέρασαν! Εκατσα σπίτι προοληπτικά για 1 - 2 εβδομάδες μην τυχόν ξανακυλήσω! Ευτυχώς ειχα την βοηθεια της εργοδότριας μου που παρολο που δεν δουλευα, μου έδινε το μεροκάματο μου! Τι καλοι ανθρωποι που υπάρχουν τελικά...Ολα τελείωσαν πάντως και αυτό εχει σημασία!!!

Τωρα έρχομαι στα μπλογκ σας να σας επισκευτώ!!

Σας φιλώ γλυκά

Επιστροφή!!!

Καλη σας μέρα λοιπόν φίλες μου!!! Τι μου κάνετε;; Ελπίζω ο Θεος να σας έχει ολους καλά και να περάσατε πολυ ομορφα αυτές τις μέρες που έλειπα. Ξυπνησα με ένα όμορφο τραγούδι στο μυαλό μου και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..

                                          

http://www.youtube.com/watch?v=gBXDtZFQ-8U

Ξύπνα αγάπη μου

η νύχτα τέλειωσε τ' αστέρια χάθηκαν

πρέπει να φύγεις

Τα δυό τριαντάφυλλα

που ήταν πλάϊ μας κι αυτά μαράθηκαν

πρέπει να φύγεις

Μια ηλιαχτίδα σου χαϊδεύει τα μαλλιά

πρέπει να φύγεις θα μας βρούνε αγκαλιά

Ξύπνα αγάπη μου

η νύχτα τέλειωσε τ' αστέρια χάθηκαν

πρέπει να φύγεις

Πρέπει να φύγεις

πρέπει να φύγεις

Πόσο ερωτικό τραγούδι ειναι αυτό...να ζούσα κάτι παρόμοιο κιόλας!!!

Όλες αυτές τις μέρες λοιπόν που δεν είμουνα στο ιντερνετ δούλευα πυρετοδώς για να μπορέσω να βγάλω λιγα παραπάνω λεφτά για τα Χριστούγεννα! Να είναι καλά όμως και η κυρία που δουλεύω η οποια μου δίνει δώρο διπλό μισθό τα Χριστουγεννα, κάτι ειναι και αυτό!! Μια ζεστή προσφορά απο εναν ζεστό κ γλυκό άνθρωπο! ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΙΟΛΑΣ, πίνω έναν ωρααααααιο καφέ αυτή την στιγμή και το απολαμβάνώ! Θα παω σουπερ μάρκετ τώρα να αγοράσω μερικά πράγματα για το σπιτι μου και το μεσημεράκι δουλειά. Σας είχα υποσχεθεί πως θα σας πώ μερικά πραγματα για την ζωή μου..ετσι για να με γνωρίσετε καλύτερα, το βραδάκι λοιπόν μετά την δουλειά θα τα πω όλα!

Φιλακια Πολλά!

Πολλα φιλια σε ολους!!!

Καλησπέρα σας!!!

Δυστυχώς εμαθα τώρα πως η καφετέρια στην οποία έρχομαι θα κλείσει αύριο για ανακαίνηση!! Δέν εχω αλλο ιντερνετ καφε εδώ διπλα στην γειτονιά μου για να έρχομαι να σας επιστκέφτομαι!! Θα λείψω για μερικές μέρες λοιπόν και απλά ηθελα να σας πω ένα αντίο..αλλα όχι για πολύ!! Σήμερα λοιπόν θα το κάψω! Εχω ξεκινήσει να διαβάζω όλες τις αναρτήσεις  τις παλιές σας μια μια! Τώρα μολις κατάλαβα οτι μπορείς να δεις και τις παλιές αναρτήσεις!! Κάθε μέρα μαθαίνεις και κάτι καινούριο λένε! Πολλά φιλάκια!!!

ΜΑΝΑ...ΜΗΤΕΡΑ...ΜΑΜΑ

Επηρεασμένη από μια πανέμορφη ανάρτηση μιας ΥΠΕΡΟΧΗΣ μάνας, αφιερώνω το επόμενο ποίημα σε όλες τις μανάδες ΟΛΟΥ του κόσμου!! (Αχτιδούλα μου να την χαίρεσαι την Ιωάννα σου και να είναι πάντα γερή να την έχουν για μια ζωή δίπλα τους τα αγγελούδια της!!)


Μάνα, μητέρα, μαμά





Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μέχρι εκείνη της γέννησης είμαστε μαζί. Αχώριστοι συνοδοιπόροι...






Η πρώτη εικόνα της ζωής μας και η τελευταία!






Ένα χάδι, η μυρωδιά - τόσο ξεχωριστή που την αναγνωρίζουμε ακόμη και με κλειστά μάτια - μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη. Δυο χέρια σας φτερούγες που αφήνουν όλα τα άσχημα από έξω. Μας προστατεύουν.






Μάνα, μανούλα, μαμά... η πρώτη μας λέξη και παντοτινή!






Από τη Μήδεια μέχρι την Παναγία, έχουν γραφτεί μύδροι για τον ρόλο της μητέρας στην οικογένεια. Την συμβολή της στην ιστορική μας εξέλιξη. Ποιητές, λογοτέχνες, ιστορικοί έχουν χύσει τόνους μελάνι και έχουν αφιερώσει χιλιάδες λέξεις στη μάνα.






Διάσημοι ζωγράφοι έχουν χρωματίσει με τα πιο ζωηρά χρώματα στον καμβά τη μητρική φιγούρα.






Εσείς έχετε σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή σας χωρίς τον άνθρωπο που σας γεννά;






Βιολογική ή θετή η μανούλα είναι ο μοναδικός άνθρωπος στέκεται δίπλα μας ακόύραστος φρουρός.






Θα μας βάλει κρύες κομπρέσες όταν έχουμε πυρετό.






Θα περιποιηθεί με ιώδιο στις πληγές μας. Ασπίδα στο κακό.






Βάζει σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή μόνο για μας. Και μας αγαπά αστείρευτα!






Η μητέρα είναι ξεχωριστή πάνω από όλα και όλους.






Μυρίζει μπισκότο και έχει μονίμως αλεύρι στα χέρια της. Αχ, τα χέρια της, πεντακάθαρα και δροσερά τυλίγονται γύρω μας και μας ταξιδεύουν. Μακριά από όσα μας τρομάζουν!






Αυτή τη μνήμη ανακαλούμε ασυναίσθητα όταν είμαστε στενοχωρημένοι ή φοβισμένοι.


Να σκεφτείτε ότι καμία φορά θα ήθελα να ξαναγίνω μικρή. Μόνο για να χαθώ στην αγκαλιά της και να τα ξεχάσω όλα. Να μερώσει το κλάμα μου, να απαλύνει τον πόνο μου και να τον εξαλείψει. Το ίδιο κι εσείς;






Η φωνή της σαν πουλί μας φτερουγίζει χαρούμενα για λίγο και μετά χάνεται... Απλά για να μας θυμίσει το χρεός μας. Να μην ξεχνάμε!






Ακόμη και για να μας επαναφέρει στην τάξη. Λες και μας βλέπει από κάποια γωνιά ακόμη και όταν δεν είμαστε μαζί. "Νάσο, έπλυνες τα δοντάκια;" Παρ' όλη την κούραση πρέπει να το κάνουμε. Σέρνουμε βαριεστημένα τα βήματά μας. Η νοερή επιβράβευση έρχεται, "Μπράβο το παιδί μου".






Για την μητέρα είμαστε τα πιο έξυπνα, τα πιο όμορφα και τα πιο σπάνια παιδάκια στον κόσμο. Νιώθουμε ξεχωριστοί!






Τα μάτια της είναι μια θάλασσα απέραντης αγάπης. Μόνο αγάπη έχει για μας. Αν κάποτε μας μαλώσει είναι παροδικό, το επόμενο κιόλας λεπτό έχει μετανιώσει και δυο φιλιά όμοια με τις μελισσούλες ζουζουνίσουν τη γύρη, κάνουν το κεφαλάκι μας να γέρνει προς το μέρος της.






Το πρώτο μας χαμόγελο αφιερωμένο στην μητέρα. Επιβράβευση που φύσηξε πνοή μέσα μας.






Τι κι αν τα χρόνια περάσουν και γίνουμε οι ίδιοι γονείς για την μανούλα θα είμαστε πάντα το μωράκι της. "Γερνάω, μαμά" θα πούμε για να μας απαντήσει, "Σώπα εσύ είσαι παιδί ακόμη".






Στα μάτια της δεν απέχετε πολύ από τότε που στριφογυρίζατε στον καθρέπτη με την ροζ στολή μπαλαρίνας και έλεγε, "Είσαι η καλύτερη χορεύτρια".


Αφού για την μητέρα τα περιττά κιλά ήταν μπόι, τα στραβά πόδια προνόμιο και οι ατσούμπαλες κινήσεις, ταλέντο!






Ή λέγατε ότι θα γίνετε αεροπόροι καθώς πιλοτάρατε το κόκκινο αεροπλανάκι σας πάνω από βουνά-καναπέδες και τα γυαλιά μυωπίας σας βάραιναν το πρόσωπό σας.






Γι' αυτό είναι η μαμά. Να μετατρέπει τα ελαττώματα σε προτερήματα. Να αγιάζει τα προβλήματα και να μας δίνει φτερά να πετάμε...






Ο πόνος απλώνεται βαρύς με τον χαμό της. Η ορφάνια και η μοναξιά φωλιάζουν στην ψυχή μας. Πεθαίνει ένα κομμάτι του εαυτού μας. Αυτό της ξεγνοιασιάς.






Μάνα, μητέρα, μαμά...

Καλημέρα Καλημέρα Καλημέρα Καλημέρα

Καλημέρα οοοοοολη μέρα φίλες και φίλοι μου!!! Παω δουλίτσα τωρα, το μεσημεράκι που θα γυρίσω θα ανεβάσω μια ανάρτηση αφιερωμένη στην ζωη μου! Θελω να σας ανοιξω την ψυχή μου..να με γνωρίσετε απο μέσα προς τα έξω!! Πολλα φιλάκιααααααα!!