Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Επιστροφή!!!


Καλη σας μέρα λοιπόν φίλες μου!!! Τι μου κάνετε;; Ελπίζω ο Θεος να σας έχει ολους καλά και να περάσατε πολυ ομορφα αυτές τις μέρες που έλειπα. Ξυπνησα με ένα όμορφο τραγούδι στο μυαλό μου και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..
                                          

Ξύπνα αγάπη μου



η νύχτα τέλειωσε τ' αστέρια χάθηκαν


πρέπει να φύγεις






Τα δυό τριαντάφυλλα


που ήταν πλάϊ μας κι αυτά μαράθηκαν


πρέπει να φύγεις






Μια ηλιαχτίδα σου χαϊδεύει τα μαλλιά


πρέπει να φύγεις θα μας βρούνε αγκαλιά






Ξύπνα αγάπη μου


η νύχτα τέλειωσε τ' αστέρια χάθηκαν


πρέπει να φύγεις







Πρέπει να φύγεις


πρέπει να φύγεις

Πόσο ερωτικό τραγούδι ειναι αυτό...να ζούσα κάτι παρόμοιο κιόλας!!!
Όλες αυτές τις μέρες λοιπόν που δεν είμουνα στο ιντερνετ δούλευα πυρετοδώς για να μπορέσω να βγάλω λιγα παραπάνω λεφτά για τα Χριστούγεννα! Να είναι καλά όμως και η κυρία που δουλεύω η οποια μου δίνει δώρο διπλό μισθό τα Χριστουγεννα, κάτι ειναι και αυτό!! Μια ζεστή προσφορά απο εναν ζεστό κ γλυκό άνθρωπο! ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΙΟΛΑΣ, πίνω έναν ωρααααααιο καφέ αυτή την στιγμή και το απολαμβάνώ! Θα παω σουπερ μάρκετ τώρα να αγοράσω μερικά πράγματα για το σπιτι μου και το μεσημεράκι δουλειά. Σας είχα υποσχεθεί πως θα σας πώ μερικά πραγματα για την ζωή μου..ετσι για να με γνωρίσετε καλύτερα, το βραδάκι λοιπόν μετά την δουλειά θα τα πω όλα!

Φιλακια Πολλά!

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Πολλα φιλια σε ολους!!!

Καλησπέρα σας!!!
Δυστυχώς εμαθα τώρα πως η καφετέρια στην οποία έρχομαι θα κλείσει αύριο για ανακαίνηση!! Δέν εχω αλλο ιντερνετ καφε εδώ διπλα στην γειτονιά μου για να έρχομαι να σας επιστκέφτομαι!! Θα λείψω για μερικές μέρες λοιπόν και απλά ηθελα να σας πω ένα αντίο..αλλα όχι για πολύ!! Σήμερα λοιπόν θα το κάψω! Εχω ξεκινήσει να διαβάζω όλες τις αναρτήσεις  τις παλιές σας μια μια! Τώρα μολις κατάλαβα οτι μπορείς να δεις και τις παλιές αναρτήσεις!! Κάθε μέρα μαθαίνεις και κάτι καινούριο λένε! Πολλά φιλάκια!!!

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

ΜΑΝΑ...ΜΗΤΕΡΑ...ΜΑΜΑ

Επηρεασμένη από μια πανέμορφη ανάρτηση μιας ΥΠΕΡΟΧΗΣ μάνας, αφιερώνω το επόμενο ποίημα σε όλες τις μανάδες ΟΛΟΥ του κόσμου!! (Αχτιδούλα μου να την χαίρεσαι την Ιωάννα σου και να είναι πάντα γερή να την έχουν για μια ζωή δίπλα τους τα αγγελούδια της!!)


Μάνα, μητέρα, μαμά





Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μέχρι εκείνη της γέννησης είμαστε μαζί. Αχώριστοι συνοδοιπόροι...






Η πρώτη εικόνα της ζωής μας και η τελευταία!






Ένα χάδι, η μυρωδιά - τόσο ξεχωριστή που την αναγνωρίζουμε ακόμη και με κλειστά μάτια - μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη. Δυο χέρια σας φτερούγες που αφήνουν όλα τα άσχημα από έξω. Μας προστατεύουν.






Μάνα, μανούλα, μαμά... η πρώτη μας λέξη και παντοτινή!






Από τη Μήδεια μέχρι την Παναγία, έχουν γραφτεί μύδροι για τον ρόλο της μητέρας στην οικογένεια. Την συμβολή της στην ιστορική μας εξέλιξη. Ποιητές, λογοτέχνες, ιστορικοί έχουν χύσει τόνους μελάνι και έχουν αφιερώσει χιλιάδες λέξεις στη μάνα.






Διάσημοι ζωγράφοι έχουν χρωματίσει με τα πιο ζωηρά χρώματα στον καμβά τη μητρική φιγούρα.






Εσείς έχετε σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή σας χωρίς τον άνθρωπο που σας γεννά;






Βιολογική ή θετή η μανούλα είναι ο μοναδικός άνθρωπος στέκεται δίπλα μας ακόύραστος φρουρός.






Θα μας βάλει κρύες κομπρέσες όταν έχουμε πυρετό.






Θα περιποιηθεί με ιώδιο στις πληγές μας. Ασπίδα στο κακό.






Βάζει σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή μόνο για μας. Και μας αγαπά αστείρευτα!






Η μητέρα είναι ξεχωριστή πάνω από όλα και όλους.






Μυρίζει μπισκότο και έχει μονίμως αλεύρι στα χέρια της. Αχ, τα χέρια της, πεντακάθαρα και δροσερά τυλίγονται γύρω μας και μας ταξιδεύουν. Μακριά από όσα μας τρομάζουν!






Αυτή τη μνήμη ανακαλούμε ασυναίσθητα όταν είμαστε στενοχωρημένοι ή φοβισμένοι.


Να σκεφτείτε ότι καμία φορά θα ήθελα να ξαναγίνω μικρή. Μόνο για να χαθώ στην αγκαλιά της και να τα ξεχάσω όλα. Να μερώσει το κλάμα μου, να απαλύνει τον πόνο μου και να τον εξαλείψει. Το ίδιο κι εσείς;






Η φωνή της σαν πουλί μας φτερουγίζει χαρούμενα για λίγο και μετά χάνεται... Απλά για να μας θυμίσει το χρεός μας. Να μην ξεχνάμε!






Ακόμη και για να μας επαναφέρει στην τάξη. Λες και μας βλέπει από κάποια γωνιά ακόμη και όταν δεν είμαστε μαζί. "Νάσο, έπλυνες τα δοντάκια;" Παρ' όλη την κούραση πρέπει να το κάνουμε. Σέρνουμε βαριεστημένα τα βήματά μας. Η νοερή επιβράβευση έρχεται, "Μπράβο το παιδί μου".






Για την μητέρα είμαστε τα πιο έξυπνα, τα πιο όμορφα και τα πιο σπάνια παιδάκια στον κόσμο. Νιώθουμε ξεχωριστοί!






Τα μάτια της είναι μια θάλασσα απέραντης αγάπης. Μόνο αγάπη έχει για μας. Αν κάποτε μας μαλώσει είναι παροδικό, το επόμενο κιόλας λεπτό έχει μετανιώσει και δυο φιλιά όμοια με τις μελισσούλες ζουζουνίσουν τη γύρη, κάνουν το κεφαλάκι μας να γέρνει προς το μέρος της.






Το πρώτο μας χαμόγελο αφιερωμένο στην μητέρα. Επιβράβευση που φύσηξε πνοή μέσα μας.






Τι κι αν τα χρόνια περάσουν και γίνουμε οι ίδιοι γονείς για την μανούλα θα είμαστε πάντα το μωράκι της. "Γερνάω, μαμά" θα πούμε για να μας απαντήσει, "Σώπα εσύ είσαι παιδί ακόμη".






Στα μάτια της δεν απέχετε πολύ από τότε που στριφογυρίζατε στον καθρέπτη με την ροζ στολή μπαλαρίνας και έλεγε, "Είσαι η καλύτερη χορεύτρια".


Αφού για την μητέρα τα περιττά κιλά ήταν μπόι, τα στραβά πόδια προνόμιο και οι ατσούμπαλες κινήσεις, ταλέντο!






Ή λέγατε ότι θα γίνετε αεροπόροι καθώς πιλοτάρατε το κόκκινο αεροπλανάκι σας πάνω από βουνά-καναπέδες και τα γυαλιά μυωπίας σας βάραιναν το πρόσωπό σας.






Γι' αυτό είναι η μαμά. Να μετατρέπει τα ελαττώματα σε προτερήματα. Να αγιάζει τα προβλήματα και να μας δίνει φτερά να πετάμε...






Ο πόνος απλώνεται βαρύς με τον χαμό της. Η ορφάνια και η μοναξιά φωλιάζουν στην ψυχή μας. Πεθαίνει ένα κομμάτι του εαυτού μας. Αυτό της ξεγνοιασιάς.






Μάνα, μητέρα, μαμά...

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Καλημέρα Καλημέρα Καλημέρα Καλημέρα


Καλημέρα οοοοοολη μέρα φίλες και φίλοι μου!!! Παω δουλίτσα τωρα, το μεσημεράκι που θα γυρίσω θα ανεβάσω μια ανάρτηση αφιερωμένη στην ζωη μου! Θελω να σας ανοιξω την ψυχή μου..να με γνωρίσετε απο μέσα προς τα έξω!! Πολλα φιλάκιααααααα!!

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Νωρίς Νωρίς..

Καλημέρα!!
Ακόμα δεν εχει βγεί ο ήλιος και σας καλημερίζω φίλες/φιλοι! Τι κάνετε: Ελπίζω να είσαστε καλά...να χαμογελάτε που ο Θεός σας χάρησε αλλη μία μέρα ζωής και μπορείτε να χαρείτε αυτούς που αγαπάτε και σας αγαπάνε!!!! Γιατί τόση αγάπη και αισιοδοξία μπορεί να αναρωτιέστε;; Ναι εγώ μπορεί να είμαι μόνη μου αλλα χαίρομαι με την χαρά που βλέπω γύρω μου..Οικογένειες αγαπημένες, παιδάκια να μεγαλώνουν κάτω απο τα προστατευτηκά φτερά των γoνέων τους, χαμόγελα, χαρές..Ολα αυτά και ας μην τα έχω, δεν με απασχολεί πια...Να είστε εσείς ολοι καλα και εγω θα σας στέλνω τις ευχές μου κάθε μέρα!! Ελάτε να γνωριστούμε..ειμαι ένας ανθρωπος που ακούει, συμβουλεύει και εχει αρκετή συμπόνια προς τον συνανθρωπο της! Ειπαμε..η αγκαλιά μου ειναι ανοιχτή :-)

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Σας περιμένω ! ! !

Καλημέρα σας...
Μετα απο μια δύσκολη νύχτα επιτέλους βρήκα το κουράγιο να έρθω στην όμορφη γωνιά της καφετέριας που ειναι ο υπολογιστής, για να σας επισκευτώ! Κατι που έφαγα πρέπει να με πείραξε και υπέφερα απο κολικούς πόνους! Αστα να πάνε...
Η φιλενάδα μου η αχτίδα με ενημέρωσε οτι κάτι δεν έχω κάνει σωστά οσο αφορά τα σχόλια..το διόρθωσα νομίζω, και όποιος θέλει μπορεί πλέον να επικοινωνήσει μαζί μου! Θα χαρώ να σας γνωρίσω.. Η μπλογκ-αγκαλιά μου είναι πάντα ανοιχτή!!




Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Απόψε από νωρίς κοιμήθηκε η πόλη


τα φώτα όλα σβηστά κι ερημωμένοι δρόμοι

και ψάχνω να σε βρω πριν σβήσει το φεγγάρι

πριν βγει ο αυγερινός και μακριά σε πάρει



Στη ζωή μου στην αυλή μου νυχτολούλουδο

που μου ζωντανεύεις μόνο κάθε σούρουπο

σαν παραμυθιού κατάρα η αγάπη μας

πάντα στα μισά του μένει το φεγγάρι μας



Στη νύχτα αναζητώ κάτι να μας λυτρώσει

πριν έρθει το πρωί και τ' όνειρο τελειώσει



Στη ζωή μου στην αυλή μου νυχτολούλουδο

που μου ζωντανεύεις μόνο κάθε σούρουπο

σαν παραμυθιού κατάρα η αγάπη μας

πάντα στα μισά του μένει το φεγγάρι μας



Η Ζωή...

Καλημέρα φίλες και φίλοι...
7 Νοεμβρίου σήμερα που γράφω την πρώτη μου ανάρτηση..Ξυπνησα με ένα χαμόγελο έχοντας δει ενα όμορφο όνειρο οτι η ζώη μου ηταν βγαλμένη απο ενα παιδικό παραμύθι! Ξερετε..οτι ποθείς που δεν μπορείς να το έχεις σε "στοιχειώνει" στον ύπνο σου. Πέρα απο την πρωσορινή ουτοπία που έζησα στο όνειρο όμως, ευχαριστώ τον Θεο που ΖΩ...που απλα, ΖΩ! Ειναι το πιο πολύτιμο χαρισμα η ζωή και ας έχω περάσει άσχημα..
Πρέπει να πάω στην δουλεία σε λιγο..θα μπώ το βραδάκι πάλι για να συνεχήσω τις σκέψεις μου!

http://www.youtube.com/watch?v=wzhzJVGEVcQ