Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

ΜΑΝΑ...ΜΗΤΕΡΑ...ΜΑΜΑ

Επηρεασμένη από μια πανέμορφη ανάρτηση μιας ΥΠΕΡΟΧΗΣ μάνας, αφιερώνω το επόμενο ποίημα σε όλες τις μανάδες ΟΛΟΥ του κόσμου!! (Αχτιδούλα μου να την χαίρεσαι την Ιωάννα σου και να είναι πάντα γερή να την έχουν για μια ζωή δίπλα τους τα αγγελούδια της!!)


Μάνα, μητέρα, μαμά





Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μέχρι εκείνη της γέννησης είμαστε μαζί. Αχώριστοι συνοδοιπόροι...






Η πρώτη εικόνα της ζωής μας και η τελευταία!






Ένα χάδι, η μυρωδιά - τόσο ξεχωριστή που την αναγνωρίζουμε ακόμη και με κλειστά μάτια - μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη. Δυο χέρια σας φτερούγες που αφήνουν όλα τα άσχημα από έξω. Μας προστατεύουν.






Μάνα, μανούλα, μαμά... η πρώτη μας λέξη και παντοτινή!






Από τη Μήδεια μέχρι την Παναγία, έχουν γραφτεί μύδροι για τον ρόλο της μητέρας στην οικογένεια. Την συμβολή της στην ιστορική μας εξέλιξη. Ποιητές, λογοτέχνες, ιστορικοί έχουν χύσει τόνους μελάνι και έχουν αφιερώσει χιλιάδες λέξεις στη μάνα.






Διάσημοι ζωγράφοι έχουν χρωματίσει με τα πιο ζωηρά χρώματα στον καμβά τη μητρική φιγούρα.






Εσείς έχετε σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή σας χωρίς τον άνθρωπο που σας γεννά;






Βιολογική ή θετή η μανούλα είναι ο μοναδικός άνθρωπος στέκεται δίπλα μας ακόύραστος φρουρός.






Θα μας βάλει κρύες κομπρέσες όταν έχουμε πυρετό.






Θα περιποιηθεί με ιώδιο στις πληγές μας. Ασπίδα στο κακό.






Βάζει σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή μόνο για μας. Και μας αγαπά αστείρευτα!






Η μητέρα είναι ξεχωριστή πάνω από όλα και όλους.






Μυρίζει μπισκότο και έχει μονίμως αλεύρι στα χέρια της. Αχ, τα χέρια της, πεντακάθαρα και δροσερά τυλίγονται γύρω μας και μας ταξιδεύουν. Μακριά από όσα μας τρομάζουν!






Αυτή τη μνήμη ανακαλούμε ασυναίσθητα όταν είμαστε στενοχωρημένοι ή φοβισμένοι.


Να σκεφτείτε ότι καμία φορά θα ήθελα να ξαναγίνω μικρή. Μόνο για να χαθώ στην αγκαλιά της και να τα ξεχάσω όλα. Να μερώσει το κλάμα μου, να απαλύνει τον πόνο μου και να τον εξαλείψει. Το ίδιο κι εσείς;






Η φωνή της σαν πουλί μας φτερουγίζει χαρούμενα για λίγο και μετά χάνεται... Απλά για να μας θυμίσει το χρεός μας. Να μην ξεχνάμε!






Ακόμη και για να μας επαναφέρει στην τάξη. Λες και μας βλέπει από κάποια γωνιά ακόμη και όταν δεν είμαστε μαζί. "Νάσο, έπλυνες τα δοντάκια;" Παρ' όλη την κούραση πρέπει να το κάνουμε. Σέρνουμε βαριεστημένα τα βήματά μας. Η νοερή επιβράβευση έρχεται, "Μπράβο το παιδί μου".






Για την μητέρα είμαστε τα πιο έξυπνα, τα πιο όμορφα και τα πιο σπάνια παιδάκια στον κόσμο. Νιώθουμε ξεχωριστοί!






Τα μάτια της είναι μια θάλασσα απέραντης αγάπης. Μόνο αγάπη έχει για μας. Αν κάποτε μας μαλώσει είναι παροδικό, το επόμενο κιόλας λεπτό έχει μετανιώσει και δυο φιλιά όμοια με τις μελισσούλες ζουζουνίσουν τη γύρη, κάνουν το κεφαλάκι μας να γέρνει προς το μέρος της.






Το πρώτο μας χαμόγελο αφιερωμένο στην μητέρα. Επιβράβευση που φύσηξε πνοή μέσα μας.






Τι κι αν τα χρόνια περάσουν και γίνουμε οι ίδιοι γονείς για την μανούλα θα είμαστε πάντα το μωράκι της. "Γερνάω, μαμά" θα πούμε για να μας απαντήσει, "Σώπα εσύ είσαι παιδί ακόμη".






Στα μάτια της δεν απέχετε πολύ από τότε που στριφογυρίζατε στον καθρέπτη με την ροζ στολή μπαλαρίνας και έλεγε, "Είσαι η καλύτερη χορεύτρια".


Αφού για την μητέρα τα περιττά κιλά ήταν μπόι, τα στραβά πόδια προνόμιο και οι ατσούμπαλες κινήσεις, ταλέντο!






Ή λέγατε ότι θα γίνετε αεροπόροι καθώς πιλοτάρατε το κόκκινο αεροπλανάκι σας πάνω από βουνά-καναπέδες και τα γυαλιά μυωπίας σας βάραιναν το πρόσωπό σας.






Γι' αυτό είναι η μαμά. Να μετατρέπει τα ελαττώματα σε προτερήματα. Να αγιάζει τα προβλήματα και να μας δίνει φτερά να πετάμε...






Ο πόνος απλώνεται βαρύς με τον χαμό της. Η ορφάνια και η μοναξιά φωλιάζουν στην ψυχή μας. Πεθαίνει ένα κομμάτι του εαυτού μας. Αυτό της ξεγνοιασιάς.






Μάνα, μητέρα, μαμά...

6 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία ολα οσα γράφεις αλλά η περιγραφή οποιουδήποτε γεγονότος χωρις τις αρνητικές του μορφές και πασπαλισμένου με τόσο συναίσθημα νομίζω οτι το το κάνει εντελώς υποκειμενικό και καθόλου αξιόπιστο.Μήν ξεχνας ποτέ στην ζωή σου οτι στο όνομα των πιο ιδανικών και υψηλων ιδεών οπως και της αγάπης γενικότερα εγιναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας.Καλά ειναι λοιπόν τα εγκώμια για τη μανα αλλά δεν βλέπω πουθενά εδω και πόσο κακό μπορούν να δημιουργήσουν ολα αυτα τα δακρύβρεχτα σ ενα παιδί ειδικά οταν ειναι αγόριο.Θα το κάνουν σίγουρα φοββικό και γκρινιάρικο απο την πολυ μικρή του ηλικία..Λίγη ψυχραιμία λοιπόν και περισσότερη λογική θα ωφελούσαν πολυ περισσότερο.Προσοχή δεν λέω να μήν αγαπόυμνε σαν μανες τα παιδιά μας...λέω πόσο κακό μπορούμε να κάνουμε σε μια ψυχή οταν μεταθέτουμε ολο το συναισθηματικό μας φορτίο επάνω της.Κι αυτά γίνονται απο την μωρουδιακή ηλικία.Δεν λοιπόν τόσο απλό το θέμα...Οι μάνες πρεπει να προσέχουμε πάρα πολύ στο πως εκφραζουμε αυτα που αισθανόμαστε ....με λίγα λόγια ας μην παρασυρόμαστε απο συναισθηματικές φορτήσεις μπροστά στα παιδιά μας γιατι μπορει πολυ ευκολα να τα κάνουμε υστερικά και μίζερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Tρυφερη εγραφη ...σπουδαιος και ρολος γεματος ευθυνη για την ψυχοσυνθεση των παιδιων...
    Καλησπερα Σοφια μου...Να εχεις ενα ηρεμο απογευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σ'ευχαριστώ που ήμουν πηγή έμπνευσης για την υπέροχη αυτή σου ανάρτηση!!!ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΒΓΑΛΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το να είσαι μητέρα σημαίνει πάνω απ' όλα αγάπη και προσφορά.Δεν λέω να είμαστε υπερβολικές μα ..παιδί που δεν το αγκάλιασαν , δεν το κανάκεψαν , δεν το χάιδεψαν ..είναι πάντα λαβωμένο φίλε -η ΑΝΩΝΥΜΕ. Ακόμα και η ψυχολογία σ' αυτό το τομέα τα ίδια λέει και η πείρα μου σαν μάνα , πεθερά και γιαγιά συμπεραίνει οτι παιδί που δεν έμαθε να παίρνει αγάπη δεν μπορεί εύκολα να δώσει αγάπη εκτός αν του βρεθεί στο δρόμο του ο-η σύζυγος που θα τον αφήσει να του τη δώσει.Αγκαλιάζω τα παιδιά μου , τους γαμπρούς μου , τα εγγόνια μου, τα αγαπώ και τους το δέιχνω. Δεν ζητώ κανένα αντάλαγμα γιατί ..είναι υποχρέωση μου..όχι δική τους..εγώ τα έφερα στο κόσμο , με δική μου επιλογή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα σας! ΑΝΩΝΗΜΕ..Πιστευω οτι η αχτίδα με καλυψε στις απόψεις μου! Μπορει να μην έχω παιδιά αλλα πιστεύω πολυ στην ΜΑΝΑ και στην σημασία της ενωμένης οικογένειας. Εγω μεγάλωσα σε χέρια ξένων που ΠΟΤΕ δεν με έκαναν να νιώσω ουτε ενα ίχνος αγάπης και τωρα στα 56 μου η ψυχή μου έχει ενα κένο..το κένο που μονο η μανα θα μπορούσε να το συμπληρώσει.Δεν την έψαξα ποτέ στην ζωή μου μόνο επειδή μαλλον εκείνη δεν ειχε πιάσει το νόημα της μητρότητας για να με παρατήσει σαν βρέφος στα σκαλιά της εκκλησίας.

    Ιωάννα μου χαίρομαι πολύ που θες να με παρακολουθήσεις! Και μακάρι οι αναρτήσεις σου να συνεχήσουν να με εμπνέουν κοπέλα μου γλυκιά! Τα λές ΤΟΣΟ όμορφα που μπαίνεις στην ψυχή μου!!

    Μλογκ της Θεσσαλονικιάς, Καλημέρα στην όμορφη Θεσσαλονίκη!!Δεν μπορώ να ανοίξω την σελίδα σου για κάποιο λόγο για να ξέρεις. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΜΙΑ ΚΛΕΦΤΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ.
    ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας ακούω...